Մեծարենց Միսաք իսկական
ազգանունը՝
Մեծատուրյան,
Կարապետի եղել է հայ բանաստեղծ
Ծնվել է առևտրականի ընտանիքում, սովորել է Մեսրոպյան վարժարանում, նաև գիշերօթէիկ
դպորցում:1902–ին ընտանիքի
հետ
տեղափոխվել
Կ.Պոլիս,
որտեղ
մինչև
1905–ը
սովորել
է
վարժարանում։
Ուսումն
ընդհատել
է
սաստկացող
հիվանդության
պատճառով։
Գրել սկսել է 1901–ից։ 1903–ից տպագրվել է պարբերական մամուլում։ աշխատել է մի շարք
հրատարակությունների
հետ
«Լույս», «Սուրհանդակ և այլն
Կենդանության
օրորք
լույս
է
տեսել
1907 թ
նրա
բանաստդեղծությունների
որկու
ժողովածու`«Ծիածան»,
«Նոր
տաղեր»
Ուսումնառության տարիներին Մեծարենցը ծանոթանում է հայոց պատմությանը, հայ և համաշխարային
գրականությանը,
սովորում
է
ֆրանսերեն
և
անգլերեն։
Բայց
նրան
չի
հաջողվում
ավարտել վարժարանը հիվանդության վատթարացման պատճառով
բժիշկները
խորհուրդ
են
տալիս
ընդհատել
ուսումը...
Մահացու
հիվանդության
պատճառով
ունեցել
է
թոքաղտ
որը
երևացել
է
դեռ
տարիններ
առաջ
:
Պատճառը եղել էր ճակատագրական մի դեպքից ։
Մի
խումբ
տղաներ,
շփոթելով
իրենց
թշնամիների
հետ,
թիկունքից
դանակահարում
են
Մեծարենցին։ Հարձակման հանկարծակիությունը,
մանավանդ
արյան
տեսքը
շատ
են
վախեցնում
երկչոտ
տղային։ «Ամեն խնամք ու ջանք թափեցավ՝ զինքը հիմնապես դարմանելու համար արագորեն,-վկայում է
